Op 15 augustus 1947 werd India onder leiding van Jawaharlal Nehru onafhankelijk van Groot-Brittannië en werd het bestuur door de laatste onderkoning, Lord Mountbatten, overgedragen. Hiermee werd het land autonoom onderdeel van het Britse Gemenebest. Sindsdien is 15 augustus een nationale feestdag in India.

Tijdens de Onafhankelijkheidsdag staat het hijsen van de nationale vlag van India centraal. Zo hijst de minister-president van India de Indische vlag in Delhi, die over alle nieuwskanalen van India wordt uitgezonden, en houdt hij een toespraak waarin hij een eerbetoon doet aan de leiders van de vrijheidsstrijd. Ook worden er vlaggen uitgedeeld over het hele land die worden gedragen door het volk om hun patriottisme aan te tonen.

India kende hoogtepunten van dynastieke macht en culturele bloei tijdens onder meer het rijk van de Maurya, de Gupta-periode, de imperiale Chola periode.
Al in de klassieke oudheid vond een bloeiende handel plaats tussen India en Europa. Na de vestiging van de Europese handelmaatschappijen (vanaf de 16e eeuw) kreeg de handel tussen India en West-Europa een grotere omvang. Als eersten zetten de Portugezen voet aan wal in 1498 (Vasco da Gama), een eeuw later gevolg door de Britten, de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC), de Fransen en de Denen. De VOC was anderhalve eeuw lang de voornaamste handelaar in Indiase goederen met Azië en Europa (katoen, salpeter en indigo). Deze positie werd in de tweede helft van de 18e eeuw overgenomen door de Britten. Omstreeks 1840 hadden zij het grootste deel van India gekoloniseerd. Na de grote Indiase muiterij in 1858 kwam India onder rechtstreeks gezag van de Britse Kroon. De Britse overheersing (British Raj) duurde tot 1947.

Omstreeks 1920 groeide het autochtone Indian National Congres uit tot een nationalistische, religie, kaste en etnische afkomst over­stijgende massabeweging voor onafhankelijkheid, nauw geassocieerd met Mahatma Gandhi.
Druk van de door Jinnah geleide Moslimliga, die een thuisland voor de moslims propageerde, had de Britten ertoe doen besluiten Brits-Indië op te delen in het seculiere India en het islamitische West- en Oost-Pakistan.
De partitie ging gepaard met massale volks verhuizingen en ongeveer één miljoen doden als gevolg van etnische en religieuze rellen. De Maharadja van het overwegend islamitische Kasjmir koos voor aansluiting bij India, waarna Kasjmir tot op heden de belangrijkste twistappel tussen Pakistan en India vormt.